Maargieshoeve wint Morlincourt

Hoge snelheden

Het werd weer eens een bijzonder duivenweekend . Een late lossing inkorven van de africhting op zaterdag middag , kortom de vraag rest wanneer we eens een normaal weekend hebben . 
De zege ging toch vrij verrassend naar De Maargieshoeve, want daar was door de waard niet op gerekend . Met hoge snelheid wist de 23-575 als 1e aan te tikken , over het hoe en wat van deze prestatie later meer . 
Ook stek 7 was voor de Hoeve . Frits Boersma 2-4 . Potijk 3-8 , Nijholt 4, Theodorus Kuiper op 6, Anton Hassing op 9 , en de Gebroeders Homma nog net in de top 10.

In de B Poule ging de zege naar Piet v/d Linde voor Tom Halman en een mooie 3e stek voor Joop Jillings. 
Ook de overnacht mannen van de club behaalden mooie resultaten dit weekend , 

En dan het verhaal over de winnaar 

Gerritje

Gerritje werd al op jonge leeftijd besmet met het duivenvirus door zijn vader Jaap en moeder Jannie. Van kleins af aan was hij gefascineerd door de sierlijke vliegende wezens en de geur van duivenhokken. Elke ochtend, voor schooltijd, hielp hij zijn vader bij het voeren en verzorgen van de duiven. Het was geen wonder dat hij zijn vader al snel vergezelde op de overnachtvluchten.

Samen met vader Jaap beleefde de kleine Gerritje zijn eerste succesvolle vlucht. Hij keek vol trots naar hun duiven, die één voor één terugkeerden. Zijn ogen straalden van vreugde en zijn hart vulde zich met liefde voor de duivensport. Van die dag af aan wist Gerritje dat hij, net als zijn vader, een gepassioneerde duivenliefhebber zou worden.

De jaren gingen voorbij en Gerritje groeide op tot Gerrit. Hij bleef zijn liefde voor de duiven behouden, maar nu had hij een nieuwe partner in crime: zijn zoon Wouter. Samen trainden ze de duiven en genoten van de spanning van de wedstrijden. Wouter, een flinke jongen die bijna 2 meter lang was geworden, had net zoveel enthousiasme voor de duivensport als zijn vader.

Maar het leven gooide soms onverwachte wendingen. Gerrit besloot een pauze te nemen van de duivensport om zich te richten op een nieuw avontuur: de Maargieshoeve. Als manager van dit project wist hij zowel deelnemers als begeleiding enthousiast te maken voor de duivensport. Gerrit was altijd bereid een ander te helpen met verzorgen, verbouwen, of gewoon een luisterend oor te bieden. Bovendien was hij als vicevoorzitter druk bezig met verschillende zaken binnen de club.

Zo brak de dag van 6 juli aan. De duiven werden laat gelost, en Gerrit besloot samen met zijn vrouw Alexandra op de e-bike te stappen om een voetbalwedstrijd te kijken: Steenwijkerwold tegen Heerenveen. Bij het voetbalveld ontmoette hij verschillende clubleden die hem lachend vroegen: "Hé Gerrit, nog niet bij de duiven?" Gerrit grinnikte en antwoordde: "Nee joh, pas rond een uur of vijf."

Alexandra had ook geen haast, dus na de wedstrijd fietsten ze rustig terug naar huis. Onderweg keek Gerrit stiekem op zijn telefoon en zag dat zijn vriend Kruisweg al een duifje had gemeld. "Geen haast voor mij," dacht Gerrit, "mijn snelle duiven komen daar wel achteraan."

Bij thuiskomst leek alles rustig in het hok. Gerrit stapte af en keek op zijn klokje: 16.34 uur. Tot zijn verrassing zag hij een duif zitten, een duivin uit 2023 die hij had gekregen van de Gebroeders Homma. Deze duivin bleek een enorme drang naar huis te hebben en had in de club een eerste plaats behaald.

Vol trots belde Gerrit zijn moeder Jannie om het goede nieuws te vertellen. Jannie sprak liefdevol: "Mooi, mien jonge." Na een lange dag en met de overwinning van Oranje als extra bonus, kroop de vermoeide Gerrit in bed. Hij kuste zijn Alexandra en fluisterde in haar oor: "Wat een prachtige dag was dit."
 

Kortom met een knipoog , een prettige zondag